Weselne ususy także obrzędy
Polterabend (Polter, Portelam, Pulter) owo jeden ze rytów weselnych, ćwiczony w Polsce fundamentalnie na Pomorzu (rejon Kociewia, Kaszub), Górnym Śląsku zaś Poznańskim, także na osadach podczas gdy natomiast w rozległych miastach.
Wywodzi się spośród niemieckiego ususu o tej samej nazwie (niem. polter – grzechot natomiast abend – wieczór). Przyzwyczajenie ten przyszedł na Kaszuby z Helmut. Jest uznany też w Austrii, Danii oraz Szwajcarii. W Niemczech niszczenie szkła nie jest praktykowane, poniżej przesądu, że słabowite szkło daje pecha. Kapucynów tej tradycji silna rozglądać się obok pradawnych szczepów, jakie tym konwenansem odganiały od czasu nikczemne strachy. Takie rutyn aplikowali także Germanie kiedy i Słowianie.
W dzień poprzedni ślubu, to znaczy najczęściej w piątek wieczór, przed domem dziewic początkującej montuje się, bez odrębnych proszeń, bliscy, druhy, znani, sąsiedzi zaś osoby zawołane na wesele (przeważnie są owo postaci dorosłe) natomiast obijają porcelanę, stare talerze, kubki, umywalki, flaszek natomiast naczynia szklane względnie fajansowe przed drzwiami przychodzącymi, na progu oznacza to na szczegółowo upichconym w tym zamiaru kamieniu. Młoda dama młoda powinna uprzątnąć cierpiące szkło, tudzież ojciec Niebieski żółtodziób stawia przybyłych kolesi starką. Do alkoholu wręczane jest dary nieba, w szeregu przypadków rozkłada się tzw. szwedzki stolik. Nadchodzącym początkującym komponowane są nadzieja, niekiedy wystawiana jest muzyka, natomiast rozgrywka odkłada się do spóźnionych pór nocnych. Włada pojęcie, że im większa dawka przybyłych człeków, im więcej posiniaczonego patrzałki, tym obwarować ma owo większe rozradowanie przyszłemu małżeństwu, natomiast chaos ma w środku temat odpędzić wrogie duchy. Na polterabend nie nadchodzą w praktyce kolesi